- Gastblog - Ik ben ons kindje aan het verliezen met 16 weken op de wc van mijn werk.

Gepubliceerd op 25 mei 2022 om 10:39

 

Daar zit ik dan op het toilet, bij het zwembad 16 weken zwanger van ons eerste kindje. Ik ga zwemmen met mijn zusje als ik krampen krijg en voor de zekerheid toch nog even naar de wc ga.

Licht helder rood, kleine druppels. Ik raak in paniek wat moet ik doen? Ik besluit voor de zekerheid toch even de verloskundige te bellen. Ze stelt me gerust en zegt dat als het erger wordt ik altijd terug kan bellen.

Paniek op mijn werk
Eenmaal thuis ga ik naar bed en probeer te slapen. We hebben net een week daarvoor een echo gehad en het hartje klopte zo mooi. Als ik 's ochtends wakker wordt is er gelukkig niks meer aan de hand en ik ga gewoon werken. Ik werkte in een winkel als assistent filiaalmanager, het was donderdag dus koopavond. Mijn filiaalmanager had gevraagd of het ging en ik de koopavond kon draaien, omdat het op dat moment mee viel met het bloedverlies heb ik dat gedaan en ze ging naar huis. Wel heb ik nog een keer de verloskundige gebeld. Toen ging het ineens snel, mijn krampen werden zo heftig en ik voel dat ik meer ben gaan vloeien. Terwijl ik naar boven liep, weg uit de winkel voelde ik dat het niet goed is en ik barst in tranen uit. Ik ben ons kindje aan het verliezen met 16 weken op de wc van mijn werk. Door alle paniek die ik heb durf ik niet in de wc te kijken en spoel door.

Ondertussen ben ik zo doorgelekt en ik weet ik niet wat te doen. Mijn collega belt mijn man en ik ga ondertussen naar mijn ouders. Tegen de tijd dat ik daar aankom kan ik alleen nog maar huilen. Als ik onder de douche sta is alles rood het lijkt wel een foute scène uit een horror film. Mijn man zegt nog het komt goed, maar toen we de volgende dag een echo mochten laten maken, bleef het beeld leeg, geen getrappel, geen kloppend hartje, geen lief klein frummeltje meer, gewoon leeg. Ik kan alleen maar huilen.


Afscheid van Isala
We hebben ons kindje symbolisch begraven. De eerste echo in een doosje en die onder een mooi boompje in onze tuin begraven. Wat het was zullen we nooit weten, maar voor mijn gevoel was het een meisje en ik heb haar Isala genoemd. Onze eerste dochter en inmiddels trotse grote zus van 2 broers en 1 zusje.

Ook al is het dit jaar alweer 12 jaar geleden, vergeten zal ik het nooit.

Liefs Catalina


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.